Iedereen heeft iets waar hij/zij goed in is. En dan bedoel ik niet dat je iets aardig kan, zoals veel mensen wel aardig kunnen voetballen of blokfluit spelen. Maar echt iets heel goed kunnen, dat je gewoon er erg goed in bent.
Zo kan ik altijd met heel veel bewondering kijken naar blogs met zingende meisjes die de mooiste liedjes maken, jongens met hilarische schrijfsels, prachtige zelfgemaakte foto's, mensen met tekentalent. Er is zoveel moois te vinden. Op een gegeven moment vond ik het iets irritants hebben van mezelf om alleen maar passief te kijken. Ik dacht dat de oplossing was om zelf een blog te beginnen, en tot op zekere hoogte is dit ook wel zo. Het is best leuk.
Toch heb ik geen uitzonderlijk talent en al helemaal geen talent dat zich goed laat overdragen via internet. Dit zorgt ervoor dat ik me af en toe een tikje treurig voel, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Ik weet best dat het ook leuk is om dingen best aardig te kunnen. En natuurlijk zit er maar een ding op. Gewoon blijven doorzwemmen en oefening baart kunst. Al is het soms een zware bevalling.
Dory weet dit uitzonderlijk goed te verwoorden in de video. Gelukkig kan ik best aardig een vis nadoen. Ook al staan de meeste vissen niet bekend om hun verbijsterende IQ. Alhoewel ik zeker weet dat lantaarnvissen slim zijn. Lantaarnvissen zijn vissen die een soort lampje boven op hun hoofd hebben om zijn eten in de vorm van ander zeeleven naar hem toe te lokken, al kennen de meeste mensen die 'Finding Nemo' hebben gezien die al.
En over vissen gesproken; ik houd van visgraatvlechten. En bij de kunst van het visgraatvlechten is het echt dat oefening kunst baart. Vissenkunst.
